Hayatı tatlı kılan nedir?
Yediklerimiz-içtiklerimiz aldığımız zevkler ve çevremiz mi?
Hepsi belki?Ya da hiçbiri?!
Bazen, yaşadığımız heyecan ve şaşkınlıklar da bize haz verir, tabii kötü anlarımızı da unutmamak lazım? ya da kendimize kızdığımız zamanları?..???!!.
Bu gece, Erbil de başka bir Türk (Türkmen) okulunda (ERBİL-BİLKENT Koleji), büyüleyici bir klasik müzik konserindeydim? Yıllardan beri katılmadığım için tam bir müzik şöleni idi benimki? Eeee bi de bir Türk senfoni orkestrasının yabancı ülkede verdiği konserle sattığımız cakamız vardı burada; Amerikalılara-İngilizlere-İtalyanlara ve Fransızlara?
Tüm bunlar değildi beni şaşırtan bu gece, aslında bundan 15 yıl önceki hayatımla kıyasladığımda, yaşadığım hiçbir şeyin bir özelliği de yoktu gecede?
Ancak??!!!, hayat (ALLAH) bazen garip oyunları ile bize göremediklerimiz ve düşünemediklerimiz de göstermiyor mu?
Konserin başlamasına 20 dk. kala, fuayede bekliyorum? İlginç tipler-farklı yüzler-yabancılar bizimkiler-yerliler? Hoş bir sohbete kalmış herkes? Benimki de iş mi ya, acaba tanıdık bir yüz görür müyüm diye bakınıyorum? Eşimin özlemi var içimde-çocuklarımın kokusu?1960?ların ABD filmleri misali yani, sanki Erbil?in esen Kasım esintisi kapıdan içeri sokacak onları?
Yaklaşık 5 dk. Kaldı. Girdik gireceğiz, ama tevafuk ya (!) beklemem lazım daha?
Sonra O geldi? Tüm heyecanı-belki -korkusu- merakı-çekincesi? Beraber kalıyoruz Işık Üniversitesinin misafirhanesinde? Süleymaniyeli bir çocuk (20?lerinde). Hemen yan odamda. Bazen merhabalaşırız? Kötü Türkçesi, mükemmel İngilizcesi ile ayaküstü sohbetler falan?
Ama bir panik-heyecan-korku bu seferki? Hocam burada ne işin var dedi, o mükemmel İngilizcesi ile?
Hayırdır senin ne işin var dedim cevaplamak yerine? Benimkisi ayrı bir şaşkınlıktı çünkü? Kapı komşum ama MARABA görüntülü falan biraz? Hani o klasik İNSANSI ön yargılarımdan biri benimkisi? Yüzüne baksanız ?hadi oradan yahu bu adam ve klasik müzik nedir? sorusu falan işte anlarsınız? Ama bir giyinmiş, görün siz? Takım elbiseler rugan ayakkabılar. Vallahi benden iyi durumda?
Ne olur yardım et hocam bana dedi..??? Şaşırdım ne diyeyim? Hani filmlerde biri kötü polislerce takip edilir ya. Sanki onun gibi bir durum dedim herhalde içimden? İyi de adamı nerde saklarız bu koca fuayede diye de düşünmedim değil hani?
Biletin tek kişilik mi dedi?
Eee tabiî ki dedim?
Aman Hocam dedi? Sen Profesörsün seni dinlerler?. Senin tanıdıkların vardır, beni yalvartma ne olur bi çare bul halime dedi? Düşündüm içimden; kimin ülkesindeyiz yahu diye? Ben daha buralarda yeniyim ( 2 ay kadar)? Profesörü falan takar mı bu adamlar? Yemezler yani?
?Nedir sorun? diyesim geldi tabiî ki artık?
Hocam dedi, ben 2 gün önce öğrendim bu konseri? İnan vakit bulup da araştıramadım bilet olaylarını? Ben Hoca Efendi?nin kitaplarını Kürtçe?ye çeviriyorum, çok yoğunum? Ama hayatımda ilk defa canlı canlı bir konser dinleme şansına kavuştum? İnan bana çocukluğumdan bu yana istediğim bişey bu? Ama kapıda bana dediler ki biletsiz giremezsin ve biletler de bitti!!!
Çöktüm birden!!! Bittim yani? Şok ve amaçsız bir boşluk yaşadığım, biraz da duygusuzluk hali... Hani, tansiyonunuz düşer de yaşarsınız ya, onun gibi bir şey... Utanmak, sıkılmak, bozulmak, çözünmek arası?
Sen meraklanma dedim hızla reaksiyon verip? Organizatör tanıdık, çözeriz herhal?
Gittik Nihat Şükür Bey?in yanına? Velimiz zaten Işık Üniversitesinden, Türkmen bir aile? Sağolsun kırmadı. Valla, 2 dk?da hallettik?
Çocuklar gibi şendik derler ya, görecektiniz çocuğun halini?
Sonradan öğrendiğim kadarıyla (kendisi ile uzun uzun konuştuk), Süleymaniye Türk lisesinden mezun, arkasından Süleymaniye Devlet Üniversitesi Arkeoloji Bölümünü bitirmiş. Ve gerçekten de hayatında ilk defa bir klasik müzik konserine gelmişti?
Konser esnasında hiç konuşmadı neredeyse? Büyülenmişti? Çünkü O, Süleymaniye?nin
dağlık arazisinde şehir merkezine 2 saat uzaklıkta bir köyde doğmuş bir Kürt çocuğu idi? Ve biz kabul etmesek de geçmişi taaaa Saddam?a dayanan üzücü, boğucu, acı dolu bir HİKÂYESİ vardı?
Zaman zaman seyrettim O?nu konserde? Gerçekti, hayatında ilk defa bu hazzı tadıyordu?
Gözlerim doldu? Daha yapacak ne çok işimiz var dedim içimden? Sonra gene aklıma geldim ben? Ben benim aklıma geldim? Ben benden utandım? Sıkıldım, boğuldum?
Mutlu olacak bişiler aradım kendime? Bi çıkış yolu hani? Utanmamak için kendimden?
İyi ki biraz beklemişsin dedim kendi kendime? Güzel bişilere sebep oldun? Ne denli boğulsan da önceleri NEFİS havuzunda, hiç olmazsa gönül aldın sonra ve birini mutlu ettin... Hem de ne mutluluk?
Konser çıkışında beraberce yürüdük üniversiteye kadar. Hafif bir Kasım esintisi, biraz tozlu ama ferahlatıyor yeterince? Uzun uzun konuşmaya devam ettik? Ne güzel dedi? Müzik eğitimin de var? Ne şanslısınız ülkenizde dedi...???!!!!
Öyle miyiz gerçekten dedim içimden?? Kızdım kendime?
Sonra, ne kadarını paylaşabiliyoruz dedim kendime? Ne kadarını öğretebiliyoruz çevremize (ülkemize, diğer ülkelere)? Sonra aklıma geldi ?Peki balerinleri de düşünüyor musunuz?!!? (bir büyüğümüzün bir sözü)
Düşünecek ve yapacak daha ne çok işimiz var dedim içimden?
Ve ben daha ne kadar başındayım?
Sevgiyle kalın?
