Hani hep deriz ya: ?Ateş düştüğü yeri yakar? diye. On kınalı kuzumuz toprağı öptü, on gariban vatandaşın evine ateş düştü. On hanede onlarca yürek yandı, feryatlar yükseldi. Milyonlar duymadı bile. On haneden yükselen feryatlar odalara hapsolundu. Kurtlar kuşlar ağaçlar selam durmadı al bayraklı tabutlara.
Kimse kendini kandırmaya çalışmasın, kimse üzüldük vah tüh demesin. Demesin, çünkü bireylerinin çoğunluğu ikiyüzlü bir toplum olmada epey yol kat ettik. Türk ordusu iki bin askerle operasyon yaparken, terör örgütü Türk askeriyle alay edermiş gibi aynı bölgede on Mehmet?imizi şehit ediyorsa, meydanların inlemesi için gök gürleyip yer sarsılmıyorsa, gazeteler şehit haberlerini ara başlıklara sıkıştırıyorsa, televizyonlar haberi alelade bir habermiş gibi sunuyorsa bundan güzel kanıt olur mu?
Az kaldı, birkaç ay sonra yine ateşkes safsatalarını duyacağız, hemen hemen bütün günlük yazılı yayın organlarından okuyacağız. Yıllardır oynanan aynı oyun yeniden sahnelenecek. Kış bastırırken el birliği ile terör örgütüne kışı rahat geçirmesi için olanak sağlama çalışmaları başlayacak ve Türk askerinden operasyonların durdurulması istenecek. Oğulları askerde olan analar bir nebze sevinirken millet yine bir kez daha uyuma seansına sokulacak. Ta ki sular kabarıncaya kadar.
Sular coşacak amma uyku vahameti bitmeyecek. Yürekler yanacak yeniden bu kısır döngü içerisinde.
Demokratik açılım nedameti, Kürtçenin seçmeli dersler arasına alınması, barış ve kardeşlik safsataları çare olmayacak odalara hapsedilen feryatlara.
Zirveden gelen ?Yapanlar er geç cezasını çekecek? gibi yuvarlak sözler, ?Nefret politikası izlemeyeceğiz? gibi çıkışlar, teröristlerle sarmaş dolaş olan milletvekilleri için ?Dokunulmazlıklarının kaldırılmasını istemiyoruz? gibi milyonlara açık beyanatlar terörü durdurmaz aksine birilerine askeri araçlara terörist paçavrası astıracak cesareti verir.
Zaman zaman öldürülen teröristlerin cenazelerini taşıyan belediye ambulanslarında bu paçavrayı görüyorduk. En sonunda askeri bir araca bile asar duruma geldiler getirildiler. Asanlar kim çatışmada öldürüldüğü söylenen teröristlerin cenazelerini almak isteyen sözde sivil halk. Terörist cenazesini isterken Türk askerinin aracına paçavra asan bu kişiler nasıl oluyor da sivil halk muamelesi görüyor. Bu kişiler terörist değilse onların cenazesine sahip çıkmamalı ve paçavralarını değil askeri bir araca hiçbir yere asmamalı, asabiliyorsa terörist sayılmalı ve ona göre muamele görmeli.
Bu kişilere bu cesareti verenler ne düşünüyor bilmem ama biz bunların hangi domuz izinde yürüdüğünü biliyoruz. Diğer taraftan şerefine leke düşürmeyen Türk askeri nasıl oluyor da aracına anlık da olsa paçavra asılmasına müsaade ediyor. Türk askeri bu duruma nasıl geldi. ?Teröristler öldürmeye geliyor Türk askeri ise hukuk devletinde hukuk çerçevesi içinde kendini korumaya çalışıyor? gibi beyanatların gölgesinde mi bu duruma geldi diye insan düşünmeden edemiyor.
Türk askerinin asli görevi kendini korumak değil vatanı korumaktır. Görev kendini korumaya indirgendiğinde tabut kucaklamaktan başka çaremiz kalmaz.
Boşnak?ı koruyan, Afgan?ı koruyan, Suriyeliyi koruyan Türk askeri kendini dahi koruyamıyor mu da son zamanlarda çokça şehit verir durumdadır. Türk ordusu bir bütündür, şehitlere bakıyoruz yüzdeye vurmaya gerek yok; rütbesiz asker.
4+4+4 eğitim sistemini terör örgütü istemiyormuş; istemeyen milyonlar terörist demek ki. Paçavra asanlar ise sivil halk.
Ulu Tanrım en güzelini sen bilirsin.
