İnandıklarımı ve düşündüklerimi yazabilmek için işgal ediyorum yıllardır şu köşeyi...
Lakin...
Ah bir de dilimin söylediklerini kalemim de yazabilse!
Demokrasi demokrasi diyerek ortalığı yaygaraya verenler, her ne hikmetse yalnızca kendi söyledikleri, kendi yazdıkları için ellerine alıyorlar "Demokles'in Kılıcını"...
Çeşitli ortamlarda bu sitemimi dile getirdiğim anda hazır cevap bazılarının o moda tavrıyla karşılaşıyorum çoğu zaman: O zaman istifa edip gazeteci olacaksın kardeşim!
Bir yandan düşünüyorum, Osmanlı Döneminin gazetecilerinin yüzde doksanı aynı zamanda eğitimci yahut devlet memuru...
Diğer yandan, Her gazeteci konuşabiliyor mu peki?
Iıhhhh...
Konuşursan?
Başına gelecekler belli!..
Hani en yine "büyüklerimin" sözünden çıkmayayım da o işleri pek karıştırmayayım...
***
Kalemim sertmiş!
Öyle mi?
Yani sana göre yanlış olan "mutlak yanlış"...
Ya bana göre yanlış olan?
"Sus!.. Aman haaa... Başın belaya girer!"
***
Elbette haklarımı biliyorum.
Eee... Ne de olsa "Ben vergisini veren bir Ameri... Pardon Türk vatandaşıyım!.."
Bu mudur yani?
***
Peki, yazsam neler yazarım?
Yazsam, kimlere duyurabilirim?
Siz de haklısınız...
Gazetelerin okunmaktan çok bir yerlere "hizmet" amacıyla satıldığı ve alındığı...
Ya da yerel gazetelerin cam silmek, yemek altına sofra yapmak gibi amaçlarla kullanıldığı bir dönemde, bir ülkede kime ne anlatacağım?
Tabi bu sözlerimin muhatabı asla şu satırları okuyanlar değil!..
Allah'tan gazetemizin internet sitesi var da yurtdışından falan okuyanlarımız oluyor!..
***
Velhasıl okuyan "özel insanlar", sözüm sizlere,
"Dil konuşuyor da kalem yazmadıktan sonra pek bir faydası olmuyor!"
