Hükümetle Cemaatin arasının iyi olduğu günleri hatırlıyorum da şöyle…
Hani mesela birlikte olgunlaştırılan Ergenekon mevzuunu…
Sonradan da tem meyvesini tam birlikte yiyeceklerken ortaya çıkan 17-25 Aralık meselelerini
Ve tabi o günden sonra hükümet cemaat arasındaki muhabbetleri…
***
Gerek basın camiası gerekse yönetim kadrosundan tutun da ufak çaplı esnaflara kadar,
Daha düne kadar masasının üzerinde Zaman Gazetesi bulundurma “prestijiyle” hava atanlar,
Bakıyorum da bugünlerde azılı birer cemaat düşmanı kesilirvermişler!
Eee yani…
Rüzgârın tarafı da belli şiddeti de…
Zaten bu tiplerin birçoğu için fikir, ideal, iman, itikat, yaşam felsefesi ve yaşam tarzı gibi kavramların hiçbir önemi olmadığından şaşırmaya da gerek yok!
Lakin…
Benim manevi bünyem bu tür dansözlükleri kaldıramadığından sık sık mide fesadı geçiriyor,
Sebepsiz bulantılarla cebelleşmek zorunda kalıyorum!
Harbi yaaa,
Bu tarz sert dönüşler gerçekleştirebilmek için nasıl bir karaktere sahip olmak gerek?
Ya da “karaktere” sahip olmak gerekir mi?
Geçenlerde hükümetin resmi yayın organı gibi hareket eden bir televizyon kanalındaki (ATV) dört subay beni çok şaşırttı…
Sırf cemaat düşmanlığı ortak paydasında buluşan dört subay ve program sunucusu öyle güzel paylaşıyorlar ki…
Sanırsınız hepsi de hükümet görevlisi…
***
Açıkçası neci olursan ol…
Hangi tarafı tutarsan tut…
Ama omurgalı ol!
Ama dik ol!
İnandığın doğrularını geliştir,
Ama
Doğrularını üç günde bir güncelleme!
***
Gerek Kırıkkale’de gerekse Türkiye’nin dört bir yanında
Bu tipleri gördükçe tahammül edemiyorum…
Ne dün hükümet düşmanlığı yaparken bugün tam tersi tavır takınan (kimi) subaylar
Ne de Doğu Perinçek gibi davrananlar…
Hiç tarzım değil!
Ne dün, cemaat hakkında en ufak laf söylenince ortalığı ayağa kaldırıp bugünse bir numaralı hükümet yanlısı kesilenler
Ne de “Hüseyin Gülerce”ler!
Dün ak dediğine bugün kara diyebilecek zihniyetteki kişiler mümkünse benden uzak dursunlar…
Üzgünüm, midem kaldırmıyor!
