Doğru söyleyeni dokuz köyden kovarlarmış.
Varsın kovsunlar.
Doğru isen köy mü yok!
Her ne kadar;
?Söz ola kese savaşı...
Söz ola kestire başı...
Söz ola ağulu (zehirli) aşı
Yağ ile bal ede bir söz!!!? denilse de siz bakmayın.
Boşuna mı söylemiş Mevlana:
?Ok gibi doğru olsan yayla atarlar seni...
Yay gibi eğri olsan elde tutarlar seni...
Doğruda aç görmedim eğride tok.
Eğri yay elde kalır menzil alır doğru ok!!!?
Eğri büğrü olacağıma ok gibi olur menzil alırım.
?Elif? olur gönüller yakarım.
Mevla?nın kelâmı olur, dimdik dururum ?Elif? misali?
?Her doğru her yerde söylenmez?miş!..
Yok, daha neler!
Hatta bu söz Hadis-i Şerif olabilirmiş!..
Demek ki işlerine öyle geliyor.
Zira ?Haksızlık karşısında susan dilsiz, şeytandır? sözünü söyleyen bir Peygamberin, öyle bir şey söylemesi mantığınıza uygun geliyor mu?
***
Korkaklığın, tırsaklığın, eyyamcılığın, eyvallahçılığın, yalakalığın baş tacı edildiği bir dönemde, yaratılışımın en büyük sırrı olan dimdik durabilmenin mücadelesinde geçiyor günler.
Yüce Yaratıcının ?ol? sırrına erebilmenin, ?kûn? sözü ile titreyen kâinatta yer bulabilmenin birinci şartıdır ?Elif? olabilmek. Aksi halde bırakın insan olmayı, bırakın ?Eşref-i Mahlûkat? olabilmeyi, ?kubur fareleri? misali karanlık ve ıslak dehlizlerdir yuvan, yurdun!
***
Öyleyse ben varım!
Varlığımla ne kadar dünyayı şereflendiriyorsam, onu Yaratan dışında hiçbir şey de benim kıblegâhım olamaz.
Tek O?nun karşısında kıyam eder; bir tek O?na secde eylerim.
Gerisi fasa fiso!
***
Bu durumda?
Ey ?onuncu köy?!
Bekle beni!
Kovulsam da dokuzundan,
Doğruluktur tek şiarım.
Ve sanadır hicretim!
Elif misali?
Ok misali?
