Hayat hep bir yollar manzumesidir…
Ana rahmine düştüğü günden itibaren hep yollar kat eder insanoğlu…
Doğar, yollara düşer…
Ölür, yeni bir yol başlar kıyamet gününe değin…
Yunus misali…
Mevlana misali,
Alpler, erenler misali…
Sevenler, sevilenler misali…
***
Yol
Dağları sırtıma sarsam bir kere
Ne yol biter ne de yüküm dünyada
Acıyı, kederi alsam semere
Ne yol biter ne de yüküm dünyada
Dervişler yol deyip, iz deyip çıkmış
Sel sel olup ervah-ı âleme akmış
Yunus’u Tapduk, Celal’i Şems yakmış
Ne yol biter ne de yüküm dünyada
Dervişi yakan aşk bana da geldi
İçime güneşin cevheri serdi
Tatlı tatlı bir kere gülümsedi
Ne yol biter ne de yüküm dünyada
Var olalı gezeleyip dururken
Dudaklarım aşk diyerek kururken
Yüreğimi kör kurşunlar vururken
Ne yol biter ne de yüküm dünyada
Ömür kısacık, ömür bir anlık
Sevene hep seyranmış samanlık
Lakin yüreciğim neden karanlık
Ne yol biter ne de yüküm dünyada
Hurileri bekler iken cennette
Zebaniler yol kesmeye, nöbette
Her şey O’na doğru ezel ebette
Ne yol biter ne de yüküm dünyada
Dünya fani, dünya iki günlükmüş
Cenneti dünyada yaşamak da mümkünmüş
İnsan sıfatında melek gözükmüş
Ne yol biter ne de yüküm dünyada
Aşığım, çilem derdim çok benim
Düşüncesiz bir tek günüm yok benim
Ben senin olayım sen de hep benim
Ne yol biter ne de yüküm dünyada…
