Uzun zamandır yapmadığı şeyleri yapmak insanı mutlu edebiliyor. Elime Beşiktaş taraftar kupası dolu bir kahve aldım bir gece yarısı oturdum ve yazmaya başladım.
İzmir?deyim. Güneşin fazlasıyla olduğu yerde kışların bu kadar soğuk olacağı hiç aklıma gelmezdi. Benim soğuk ile aramadaki soğukluk eskiden beri vardır.
Hayat biliriz ki pamuk ipliğine bağlıdır. Ama insanoğlu hiç akışına bırakamaz ve sürekli bir şeylerle uğraşır. Kendi hayatına, başkalarının hayatına sürekli yön vermeye çalışırlar ne yazık ki!
Hele ülkemiz üzerine yapılanlar adına yazmam gerektiğini düşünüyorum. Biraz da olsa buna hakkım var. Neden hakkım var? Çünkü bir anneyim?
Konu eğitim olunca bir kat daha fazla duyarlı olmamız gerekiyor.
Artık eğitimden siyaset yapılmasını iğrenç buluyorum ve eğitime dokunmayı çocuklarımıza dokunmak olduğuna inanıyorum.
Her gün ortaya bir olay yaratabilirsiniz. Gündem yaratabilirsiniz. Meclis komisyonu askeri sosyal alanları vs lojmanları kaldıracakmış. Buyursun kaldırsın. Ben lojmanda oturan biri olarak tamam diyorum. Bu lojmanların içinde süper bir yaşantı ben 10 yıldır görmedim.
80 anayasasına göre düzenlenen hususlar olmamalıymış. Okullardaki rahat hazır ol sisteminin zararı nedir ben yakalayamadım.
En önemli konu kıyafetlerin serbestliği konusunda dayatma mı var? Serbestlik mi? O şüphede!
Sosyal bir ortamda yaşadığımız üzere ülkemizin gelir düzeyindeki dengesizlik nedeniyledir ki bana ters gelen aynı mahallede yaşayan çocukların annesi, babası aynı işimi yapıyor. Böyle bir şey olabilir mi ? Buna düpedüz kaş yaparken göz çıkarma denilebilir. Bu görüşte olanların oturduğu semtteki çocuklar devlet okullarına mı gidiyordur bilinmez?
Bu kıyafet olayına neden bu kadar taktın diyeceksiniz. Bugün ilkokul çocukları arasında ayakkabılarının, kalemlerinin, çantalarının bile markasını konuşuluyor. Lise öğrencililerini düşünemiyorum bile.
Ailelerinin girmiş olduğu stres de cabası.
İyi bir şeyler yaratmak adına yavrularımızı ikilemde bırakmanın manasızlığını kınıyorum. Benim gibi düşünenlerin de sesini çoğaltmasını istiyorum.
Bunlar bana ait düşünceler. Herkesin kendine dair düşünceleri vardır elbette.
Çocuklarımız geleceğimiz için çok önemli. Onlar için bir kat daha düşünmemiz gerekiyor.
Bunları konuşmak yerine;
Çocuklarımız ne kadar kitap okuyor?
Sporla ne kadar uğraşıyor?
Fen ve teknoloji adına neler yapılıyor?
Okullarımız daha verimli nasıl olabiliri konuşabilseydik.
Haftanın Kitabı: DOSTOYEVSKİ KUMARBAZ
