2002 yılında çizilen Kırmızı Çizgilere göre;
***
13 yıl önce, “Yurtta sulh, cihanda sulh” diyen bir devletin çizebileceği en barışçıl ve komşusunun menfaatlerini düşünen Kırmızı Çizgilerdi bunlar...
Oysa Misak-ı Millî sınırlarımız içerisinde bulunan ve çeşitli antlaşmalar devreye sokularak bizzat topraklarımıza katabileceğimiz Musul ve Kerkük için gerekli bahaneler ve şartlar çoktan oluşmuştu.
Lakin!..
***
Lakin bu çizgi nasıl bir kalemle çizilmiş ki her tarafı silik ve soluk halde!
Irak çoktan parçalandı da kuzeyde Barzani kendi özerk devletini kurdu bile!
Aynen ABD’nin istediği gibi!
***
Eee... doğal olarak da Irak’ın tüm doğal kaynakları Amerikan askerlerinin güdümünde!
Türkmenlerin hak ve özgürlükleri, bizim en çok sahiplenmemiz gereken konu iken, bir taraftan Araplar, bir taraftan, Şiiler, bir taraftan da Kürtler tarafından kumpasa alınan Türkmenlerin sosyal ve manevi soykırıma tabi tutulduğunu 13 yıldır anlatıyoruz
... Da kimin umurunda?
***
Türkmenlerin en çok yaşadığı ve Türkmenlerin sembol şehirleri Musul ve Kerkük Peşmerge’ye verilemeyecekti!
Sözde!..
***
O günlerden bu günlere süren sistematik yerleşim ve göç politikası ve iki şehrin geleceklerinin referanduma bağlanması sonucu yok edilen ya da yıldırılan Türkmenlerin yerine yavaş yavaş Peşmerge yerleştirildi.
Uyumaya devam!
***
Ordu meselesine gelince...
Barzani Kuzey’de Peşmerge Ordusu çoktan kurdu!
Nasıl bir otoriteden bahsedilebilir ki?
Başbakan Amerikan elemanı?
Talabani cumhurbaşkanı!
Barzani Bölgesel yönetim başkanı!
Yani Irak’ın perde arkasındaki yöneticisi!!!
PKK’nın silah ve yer temin etme imkânı ortadan kaldırılması!
Oldukça güzel kaldırılmışa benziyor!!!
Şehirlere, üniversiteler kaydırılmış!..
Ve son Kırmızı Çizgimiz:
Türkiye Cumhuriyeti sınırları dışındaki son toprağımız, Süleyman Şah Türbesini kendi ellerimizle taşıyışımız!!!
***
Vah Kırmızı çizgiler vah...
İyiden iyiye pembeleştiler!!!